Aangekomen in Nieuw-Vennep breekt voor aanvang van de wedstrijd de zon door de mist, fijn. En ja, als je dan eigenlijk nooit meegaat naar een wedstrijd, dan sta je als moeder ineens te kijken naar dat veld en dat roep je: “Spelen jullie op een heel veld??? Wat groot!!”. Ik krijg een soort schuin lachje van enkele jongens, een mengeling tussen trots en ‘ja duh’. De eerste minuut scoort Nessim. De tegenpartij weet niet wat hen overkomt. De 10 minuten daarop wordt echt fanatiek gestreden om de bal op het middenveld.
Ik kijk met plezier naar het sportieve spel. Wat ken ik het “kluitjesvoetbal” nog goed van enkele jaren geleden en kijk ze nu eens! Aannemen of afpakken, kijken, schieten. Na 10 minuten krijgt DIOS de eerste kans maar schiet ver over. RCH is ook verdedigend goed bezig vandaag. We zijn wel wat dunnetjes in de voorhoede, is mijn ‘ik-kom-nooit-kijken-maar-weet-er-alles-van’ mening. Ik hoor dat er een sterspeler mist vandaag, ah, vandaar.
Net voor de rust poeiert Duuk er nog een in. Na de rust lijkt DIOS nieuwe moed te hebben en zet fris de aanval in. Ik voel nu toch echt een tegengoal aankomen maar in plaats daarvan scoort Duuk weer! En even later weer! Ik app netjes 0-4 want ik heb geleerd dat je de thuisclub eerst moet noemen, maar ik heb het nog niet gedaan of Duuk scoort weer! 0-5. Het voordeel van vandaag is niet alleen de ‘zin’ van onze jongens, maar de tegenpartij is nergens echt dominant. En dan, tot slot, na een prachtige assist van Jim scoort Jens de 6e goal.
Volgens Stan, de coach vandaag: “Als RCH het tempo opvoert is de tegenstander weg. Ze waren beter in alle opzichten. Het was een sportieve pot”. Met deze wijze woorden sluit ik af.
Harmke (Harry de foto’s)
