Wat een mooie overwinning
Op een stralende lentedag mochten we voetballen tegen de koninklijke HFC. Op een mooi grasveld tussen de monumentale gebouwen van Haarlem zuid stonden ons maar liefst 10 jongetjes aan te staren. Helaas wilden ze niet 6×6 spelen zodat coach maar liefst 3 wissel langs de lijn had. Kindjes die om de minuut vragen “mag ik erin?”
Super spits Kagan was aan het afzwemmen en moesten we helaas missen. Buurjongen en talenwonder Razoul vulde het gat mooi in. Razoul was overal te vinden. Voorin, achterin het maakt hem niet uit. Hard achter de bal aanrennen, slidings maken en natuurlijk altijd voorwaarts gefocust. Een welkome aanwinst voor het team. Met collega spits Mathieu maakten ze het de verdediging voortdurend lastig. Hij wilde er echter helaas niet in, de ballen gingen hard naast of tegen de keeper aan. De hele eerste helft blijft de stand op 0-0 staan. Wat een spannende wedstrijd. De teams waren aan elkaar gewaagd.
Marley was net hersteld van zijn ziekbed maar dat was niet aan hem af te zien. Zoals vanouds wist hij het de verdedig van de tegenstander lastig te maken. Scoorde bijna een paar keer met subtiele schoten op goal; lees in de verre hoek schieten. Marley laat vaak zien dat je helemaal niet hard hoeft te schieten om goals te maken.
Moritz voetbalde zoals altijd. Bal stoppen of kindje tegenhouden en dan de bal vooruit rammen. Deze “jaap stam” van RCH is dan ook nauwelijks te passeren. Ook Rawad was in topvorm, vooral in de tweede helft wist hij door fysiek goed voetbal de HFC-spelertje regelmatig van de bal af te lopen. Hij was daarnaast ook niet te beroerd om de bal dan ook nog eens mee naar voren te voetballen. IJzersterk spel. Misschien Rawad een keer in de spits zetten?
De tweede helft is altijd de kop er bijhouden. Een moment van onoplettendheid kan fataal zijn tegen HFC. En zo geschiedde helaas. HFC komt, als je het geheel van de wedstrijd beschouwt, onterecht op 1-0 voorsprong. Gelukkig gingen bij RCH de kopjes niet hangen en bleven we voetballen. Na veel verwoede pogingen kwam gelukkig de verlossende goal van libero Ben. Hij wist de meer dan verdiende 1-1 te maken. Coach trots en het hele team blij. Aangewakkerd door zijn maat wist Mathieu daarna ook nog twee keer te scoren met veel flair en subtiel voetbalspel.
Keepers Tristan en Taeke stonden ook hun mannetje gedurende de hele wedstrijd. Beide kunnen hooguit schieten en dat is een lekker begin van de aanval. Ook al moet het geloof ik van de grond. De aangewezen scheids van HFC liet veel gebeuren en had er net zo goed niet kunnen zijn. De kinderen wisten gelukkig vaak wat ze moesten doen. In de laatste 5 seconden van de wedstrijd schoot HFC vanuit het innemen van de bal, de bal in een keer de goal in. Reglementair mag dit niet, dus afgekeurd. Eindstand 1-3 gewonnen.
Trots is het woord wat in me opkomt om het geheel samen te vatten. Wat een vechtlust, en wat speelden we mooi samen als team ondanks het gemis van Olivier en Kagan. Een dik compliment voor iedereen. Dit smaakt naar meer!
Maarten Georgius, Coach 09-1
Foto’s Maarten, Jeroen, Tessa,
