Omdat het pas de eerste keer is dat er een verslag wordt geschreven van de O19 van ons aller RCH, kent u het team mogelijk nog niet goed, daarom eerst even een korte samenvatting van het seizoen tot dusver. Omdat het het laatste jaar van het jeugdvoetbal is, wordt alvast met een schuin oog gekeken naar het seniorenvoetbal. Bij RCH dus de O23 of, in het mooiste scenario, de Zondag 1. Bij beide teams speelt prestatie een grotere rol dan in de jeugd en dus wordt ook bij de O19 al meer gekeken naar en gefocust op het resultaat dan bij jongere teams in de opleiding. De 1e fase werd afgesloten op de derde plek uit zeven. Hoewel niet onaardig kwam dit nog niet overeen met de ambitie om bovenaan te eindigen in de 2e klasse. Vooralsnog is de 2e fase nog lastiger gebleken, met slechts 6 punten uit 4 wedstrijden. Met nog veertien wedstrijden te spelen in deze poule is er echter nog genoeg tijd om de achterstand (6 punten) goed te maken. Te beginnen deze dag, uit bij Castricum, die met drie punten uit drie wedstrijden al niet veel beter waren gestart.
De aanloop naar zo’n wedstrijd verloopt de laatste weken vaak hetzelfde. Elke week is er behoefte aan invallers en deze week was geen uitzondering. Doordat de wedstrijden van O23 niet worden gespeeld zolang de coronamaatregelen blijven zoals ze zijn, waren gelukkig Omar, Raphael en Felipe beschikbaar om in te vallen bij hun leeftijdsgenoten en het aantal spelers op 13 te brengen. Er was deze week geen training en dus ook geen kans voor trainer Hama om de jongens voor te bereiden op de wedstrijd. Dat de tegenstander ook niet heeft kunnen trainen biedt enige troost. Bij de O19 draaien inmiddels steeds vaker de spelers in het bezit van een rijbewijs op voor de vervoerdienst die hun ouders voorheen op zich namen. Dat geeft nog wel eens uitdagingen, maar deze week was alles zowaar op vrijdag al rond.
Vanaf vrijdagavond echter nog drie afmeldingen vanwege ziekte. Overmacht uiteraard, maar op zaterdagochtend blijkt het lastig om nog invallers te regelen. De snelle rekenaar telt dat we zo nog tien spelers overhouden. Dat moet dan maar.
Een half uur later in Castricum zijn er nog zo’n 50 minuten over voor aanvang van de wedstrijd. De tegenstander speelt in blauw-wit en ondergetekende ging inventariseren of dat betekent dat één van beide teams nog in uitshirts moest spelen. Uit het volume en het genre van de muziek die schalde uit de kleedkamer van Castricum O19 bleek dat de wedstrijd vandaag niet de prioriteit had, de gezelligheid gaat voor. Toen hen werd gevraagd of hun teamleider aanwezig was, werd duidelijk dat ze die rol dit seizoen hebben gelaten voor wat het is. Ze gingen wel even kijken of uitshirts nodig waren en daarna maar eens kijken waar ze eigenlijk liggen.
De onervaren lezer zou denken dat een team met dergelijke nonchalance daarvan vast op het veld de gevolgen zou ervaren. De coach prentte de jongens in dat het ook met tien man moest kunnen tegen dit team en stelde de aanwezige spelers op in een 4-3-2 opstelling (zie onderaan het verslag). Al snel kreeg de tegenstander er lucht van dat RCH met tien spelers zou beginnen. Ironisch genoeg waren ze verbaasd over dit tafereel. De scheidsrechter kwam aanlopen en floot voor het begin van de wedstrijd.
Al snel bleek dat Castricum O19 inzette op verzorgd voetbal en, misschien vanwege hun weinig indrukwekkende fysiek, vooral voetballend proberen RCH klein te krijgen. Voor RCH was het even zoeken hoe er met tien spelers gespeeld diende te worden. Bovendien was het voor de invallers uiteraard even inkomen in een team waar ze niet wekelijks in spelen. Ondanks dat ging het aardig gelijk op. RCH kwam haast niet tot kansen en combinaties die tot over de middenlijn reikten konden goede aanvallen worden genoemd. Daarentegen werd Castricum ook amper gevaarlijk.
Na een mislukte bal door het centrum in de opbouw bleek Castricum in de omschakeling die volgde uiterst effectief. Er werd een vrije speler gevonden rond de penaltystip die deze kans niet onbenut liet. RCH richtte zich weer op en probeerde zo goed als mogelijk de jacht op een tegentreffer te openen. Ondertussen had Castricum door dat het met een man meer eenvoudig was om bij de opbouw van RCH al druk te zetten. Dit gaf de noodzaak steeds vaker een linie over te slaan en de spitsen te bereiken. Door hard te werken op het middenveld kwam hier steeds vaker een situatie uit voort waarin RCH even het spel domineerde. Daarentegen bleek het voor Castricum een weelde dat in hun opbouw na druk zetten vanuit het middenveld van RCH telkens een middenvelder van Castricum vrij kwam in het centrum. Door het ondertal van RCH was het lastig om hier al voetballend een oplossing voor te vinden. Uit één van de spaarzame combinaties op het middenveld uit de eigen opbouw, volgde een uitbraak van Coen, die na een rush van 40 meter vanaf de linkerkant van het doel de paal trof. Na een aantal kleine kansen van Castricum, waar geen doelpunt meer uit volgde, klonk het rustsignaal.
In de rust werd aangegeven dat RCH blij mocht zijn dat het nog in de wedstrijd zat en dat de wedstrijd bij een 1-0 achterstand nog alle kanten op kon. Er werd een oplossing gevonden voor het probleem in de opbouw van Castricum en er werd besloten om het zelf in de opbouw structureel over een ander boeg te gooien. Door in te peperen dat niemand kon verzaken in zijn taak om kans te houden op de overwinning, werd iedereen op scherp gezet om er de 2e helft het beste van te maken. De wetenschap dat de tegenstander vijf wissels had, zal ongetwijfeld frustrerend zijn geweest.
In de tweede helft begon RCH uitstekend. Veel vaker dan in de eerste helft volgden er goede aanvallen en zelden werd er nog door de ploeg heen gecombineerd, met name door het harde werk van het middenveld. Sten creëerde knap zelf een kans en Raphaël maakte het de verdedigers van Castricum lastig. Het bleek wel dat elke keer dat één van de RCH’ers zijn duel verloor of verzaakte in zijn taken buiten balbezit, Castricum direct gevaarlijk werd. Castricum bleef dan ook de bovenliggende partij, maar RCH wist hen goed tegenstand te bieden.
Even later viel Sten, die in de eerste helft zijn pols had bezeerd, uit door deze polsblessure. Vervelend voor Sten, maar toch ook wel vervelend voor het team, dat nu met negen spelers stond. De spelers in het veld losten het zelf op, door 4-3-1 te gaan spelen en elke vorm van druk te laten totdat Castricum op de eigen helft kwam. Wonderbaarlijk genoeg kwam ook nu RCH nog tot een aantal dreigende situaties.
Het kantelpunt in de wedstrijd kwam door een verdedigende actie net aan de binnenkant van het zestienmetergebied. De aanvaller van Castricum viel, uitzonderlijk theatraal, en de scheidsrechter kende een strafschop toe. Castricum nam de strafschop, Joël haalde het uiterste van de hoek, maar had verkeerd gekozen. 2-0. Logischerwijs een klap voor RCH, dat al haar harde werk niet beloond zag worden en de kans op een resultaat zag slinken. Gelukkig was Sten na een korte behandeling wel weer terug op het veld. In de minuten erna was het team zichtbaar ontmoedigd en kwam Castricum er weer een aantal keer uit. Joël keepte echter uitstekend en hield met zo nu en dan waanzinnig reddingen RCH enigszins in de wedstrijd.
Een uitbraak leidde tot een nieuwe mogelijkheid voor Coen om af te ronden, nadat RCH hem helemaal vrij had weten te spelen rond de zestienmeter. Een schot dat meestal wel aan Coen besteed is. Bij een 2-1 tussenstand zouden er vast nog kansen komen op een gelijkmaker. De kans werd echter niet benut, wat niet onbegrijpelijk is na alle meters die al gelopen waren en de invloed van vermoeidheid op de kwaliteit van het spel. Het vertrouwen was echter weer terug bij RCH. Het team heeft bloed geroken en was nog niet bereid zich gewonnen te geven.
Uiteindelijk kwam na een omschakeling van Castricum, veroorzaakt door balverlies op een onfortuinlijke plek, de 3-0 nog. De wedstrijd is daarmee gespeeld, maar er was nog een kwartier te spelen. Na nog een mentale tik en met leeglopende krachten was het de jongens vergeven geweest als ze daarna ineengestort waren. Het siert ze echter dat ze juist nog een extra reserve vonden en defensief zeer solide en geconcentreerd de wedstrijd uitspeelde, af en toe gered door Joël. Het bleef 3-0.
Alle RCH’ers kregen in de kleedkamer een groot compliment voor hun inzet, mentaliteit en mentale uithoudingsvermogen. Ook werd aangegeven dat, hoewel het resultaat veelzeggend lijkt, het een uitstekende wedstrijd was van alle individuele spelers en ze in hun ontwikkeling – want die blijft nog even voorop staan – een mooie les hebben geleerd. Na de winterstop weer een kans om de achterstand goed te maken.
Hopelijk gaat u na winterstop nog meer horen van RCH O19, mogelijk nog tot in lengte van jaren in het vlaggenschip van de vereniging.
Robbin Opheikens (foto’s Frederik)
Opstelling:
Joël
Nourredine Huub R. Willem Huub v V.
Felipe
Omar Coen
Sten Raphaël
